SHFISH 010

Show, playlist and pictures archived at: https://wfmu.org/playlists/shows/85576

DCVJ 012, paard zonder naam

A Horse with No Name is de eerste single van de Amerikaanse band America. De single is afkomstig van het album America.
Op dat debuutalbum, stond het liedje in eerste instantie niet, maar op aanraden van producer Ian Samwell werd besloten het nummer alsnog toe te voegen.
Het lied zou in eerste instantie Desert Song gaan heten. Het lied is geschreven op een regenachtige dag in Engeland en heeft de intentie de warmte en droogte aan te geven in een woestijn.


De opname werd in enkele delen van de Verenigde Staten, waaronder Kansas City, verboden omdat het lied zou refereren aan drugsgebruik. ("horse" is in de VS namelijk ook synoniem voor heroïne).



Welnu, Hans Vandenburg, uweetwel van Gruppo Sportivo en Ouwehands Dierenpark is verantwoordelijk voor maar liefst twéé covers. De eerste werd in 1990 door Gruppo Sportivo op CD gezet. Het was de B-kant van de single Blue Moon, een logische keuze, aldus Hans.



De versie die jullie in de uitzending horen kwam in 2015 uit op het kinder-album Ok iPad, dat als bonus voor kopers van Vandenburg's solo-LP Dig it Yourself te downloaden was. Deze Nederlandstalige versie is echter al ouder dan de Gruppo Sportivo track. Dat weet ik van Hans z11. Hij is namelijk heel erg benaderbaar via sociale media. Desgevraagd liet hij me weten dat dit één van de liedjes was die hij al langer zong als hij voor kinderen optrad. "EEN van de inderdaad", want hij heeft meer kinderliedjes gemaakt dan op de genoemde download-cd, o.a. op teksten van Annie MG Schmidt. Deze en andere nooit uitgebrachte opnamen zijn te vinden op Hans' soundcloud-pagina:

https://soundcloud.com/hansvandenburg

Genoemde videoclip nieuwe single Gruppo Sportivo:

https://www.facebook.com/GruppoSportivoOfficial/videos/1248573801967316/

DCVJ 011 Jailhouse Rock

(vanwege de relevantie is het interview met Astrid Vrolijk, directeur van Stadkamer, de uitzendlocatie, eraan toegevoegd)





Jailhouse Rock is een single van Elvis Presley. De single werd op 24 september 1957 uitgegeven ter promotie van de gelijknamige film. Het lied verkocht dermate goed, dat het in diverse hitparades terechtkwam. Presley bezong een aantal personages die al dan niet werkelijk geleefd heeft.
Zo was Shifty Henry een musicus uit Los Angeles, The Purple Gang bestond echt en "Sad Sack" was de aanduiding van een "loser" tijdens de Tweede Wereldoorlog. Het nummer bleef vanaf 1957 populair, een waslijst aan artiesten heeft het nummer gespeeld en dat bracht mij weer voor het bekende dilemma welke kies ik dan uit om helemaal te draaien.
Welnu, eerst een fragment van de versie die het nèt heeft gehaald:



Ja, dat was dus Bugs Bunny en omdat ik niet het verwijt wil krijgen dat ik geen respect heb voor de Paashaas, heb ik tòch voor een andere gekozen, eentje die in VreemdeMuziekjesland legendarisch is. Hij behaalde zelfs een bespreking in het boek "Songs in the Key of Z - the Curious Universe of Outsider Music" van Irwin Chusid
Een outsider musicus is in de muziek wat een zogenaamde naïeve kunstenaar in de beeldende kunst is: iemand zonder opleiding, vaak met een psychiatrisch ziektebeeld, of verstandelijke handicap met een geheel eigen stijl, die niet aan de gangbare schoonheidsidealen en regels voldoet, maar die toch al hun onbeholpenheid een aantrekkingskracht op een publiek uitoefenen. 
In dit geval hebben we het over   Eilert Dahlberg een Zweedse Elvis-imitator, die in eigen land bekendheid verwierf in TV-programma Morgonpasset in 1992, waarna hij zijn werk opzegde en zich helemaal op zijn imitatie-carrière stortte. Hij bracht verschillende cassettes in eigen beheer uit voordat zijn eerste CD uitkwam. Er zouden er nog 5 volgen. Ook veranderde hij zijn naam in Eilert Pilarm, zodat hij dezelfde initialen als The King had.
In Engeland trok hij de aandacht van John Peel, die hem ook bij het Britse publiek bekend en geliefd maakte. Op Peels herhaalde vraag of hij het atonale zingen en de precies verkeerde timing express deed, om op te vallen, of dat hij dacht dat het zo hoorde, antwoordde hij altijd ontwijkend.  
Het werkelijke antwoord kwam later in 2002 toen hij stopte met optreden en zijn eigen naam weer aannam. In een interview gaf hij toe lange tijd psychisch ziek te zijn geweest. Sinds zijn 16e had hij gedacht dat hij echt Elvis was.  "Ik had het gevoel dat Elvis en ik hetzelfde lichaam deelden, maar nu is dat voorbij, ik ben mezelf nu. Elvis is Elvis en ik ben Nils Roland Eilert Dalberg en dat wil ik ook blijven.



bronnen:

https://www.europavox.com/news/outsider-eilert-pilarm-sweden/

https://en.wikipedia.org/wiki/Eilert_Pilarm

 http://www.pergunnareriksson.se/eilert.html

DCVJ 010 de vlooienmars

In tegenstelling tot wat collega Martin van der Hooft meldt deze week bij uitzondering niet allerlei extraatjes, maar het hele verhaal zoals ik het thuis had opgenomen:

12-4-2019 Guest DJ-ing

Vanmiddag live vanuit Rotterdam, vanaf ongeveer 13:50 draai ik een uur lang louter eigen werk. Ook zal het langverwachte vervolg op In mY Spaceship voor het eerst te horen zijn.

De cover van Jan even daarvoor op rtvfocus zal ingeblikt zijn. Het gaat deze keer over de vlooienmars en zal binnenkort hier terug te luisteren zijn.

SHFISH NUMBER NINE

Listen on WFMUHERE

a collision of collages and earlier mixes: splognerizer n. 9, The Beatles - Revolution n. 9, Scratzee (an aleatoric tape compositison for three tape decks, mixer and 6 dices, made during my study), echo-mixes of 52 weeks-project, stereo test records and additional home recordings from between 1976 and 2016.
I can't recall every ingrediënt but roughly, in order of appearance:

- Splogman's remix of Beethoven's 9th symphony (using several versions and adaptations of the original, add. drums, samples and sound fx)
- 'THE GOSPELSSOUND' Dedemsvaart [NL] Wild als de wind [naar Beethoven 9]
- Louis Clarck - Ode to Joy
- R.d.Laing & son - Tipperary
- Bob Cobbing & Henri Chopin - Refreshment break
- Eveline (home recording, Belgium 1989) - Russian folk song
- First Moog Quartett - Eleanor Rigby
- De Zwervende Keien live in Groningen café [with Willeke Turkenburg on piano] & unknown out of nowhere Dixieland band - Love me Tender
- The Tattoos - Song of Joy
- Apollo 100 - Beethoven 9
- Surreal XTC - Seven of Nine (Borg remix)
- Ron Brandsteder (dutch tv-presentator) - Nine short years
- Turkish wedding music recorded live in my street july 18th 2008
- Ruth Houtman interpreting 'life on mars' on baroque violin (home recording march 2016)
- Turkish pupils of mine over 10 years ago - frere Jacques in Turkish
- R.A.M. Pietsch - Norwegian Wood/Hey Buldog
- Toos Lichtenberg and Jan Turkenburg - Darling Clementine
- 12 year old DJ Jan on cassette presenting the "local hitparade".
- Fred Frith - The entire works of Henry Cow
- anonymous sibling 1983 - Little help from my friends
- Jan Turkenburg - A fifth of Splogman
- Pete Seeger - Beethoven's 9th on banjo
- One of my classes of the Geert Grote School (almost certainly the same that sang on In My Spaceship) - Obladi Oblada

DCVJ009 - Goldfinger

Vandaag neem ik u mee naar de film. of althans Petra Haden neemt nu mee naar de film, want ik ga een track spelen van haar CD Petra Haden goes to the movies. Welke film wordt het dan, is dan de eerste vraag? Het is de James Bond klassieker Goldfinger. En ik denk dat velen van jullie bij het horen van die titel meteen het liedje in hun hoofd horen:



Het nummer werd gecomponeerd door John Barry met teksten van Leslie Bricusse en Anthony Newley. De uitvoerende van het nummer werd Shirley Bassey, de zangeres die later nog tweemaal een James Bond-nummer opnam (Diamonds Are Forever en Moonraker).

De cover-versie die ik heb uitgekozen is van Petra Haden , een in 1971 geboren zangeres, violiste uit een bekende Amerikaanse muzikantenfamilie. Haar vader is de beroemde Jazz bassist Charlie Haden, haar broer is Josh Haden, zanger-bassist van de groep Spain en ze heeft ook nog twee klassiek geschoolde drieling-zusjes die ook ieder in popgroepen actief zijn en met wie zij tesamen de "Haden-triplets" vormen.

Het meest opmerkelijke werk van Petra vormen in mijn ogen haar a cappella albums. Zo debuteerde ze in 1996 met  Imaginaryland, met daarop voornamelijk eigen composities. In 2006 bracht ze een complete a cappella versie uit van het klassieke album The Who's Sell Out. Zij had dit thuis opgenomen op een 8-sporen recorder die ze van vriend Mike Watt had gekregen. Gesteund door het Durfee-fonds ging ze met een 10-koppig vrouwen met deze arrangementen op tour.

Dit is echt maar een kleine greep uit de opmerkelijke projecten die zij heeft gedaan en niet alleen maar a cappella muziek. Ook zit zij niet aan een bepaalde popmuziek-stijl vast. Wie meer wil weten verwijs ik naar de wikipedia-pagina 

In 2013 verraste zij de wereld dus wederom met een a cappella album met Petra Haden Goes to the movies