DCVJ 017 Alabama song

Alabama Song, ook bekend als "Moon of Alabama", "Moon over Alabama", en "Whisky Bar", is een nummer dat werd geschreven door Bertolt Brecht, vertaald uit het Duits naar het Engels door Elisabeth Hauptmann, en in 1925 op muziek gezet door Kurt Weill voor het toneelstuk Mahagonny-Songspiel in 1927. In 1930 is het lied opnieuw gebruikt voor de opera Rise and Fall of the City of Mahagonny. Het is ook vaak gecoverd, waarbij de versies van The Doors en David Bowie de bekendste opnamen zijn.





Het origineel van Brecht en Weill werd voor het eerst uitgevoerd door de Weense actrice en danceres Lotte Lenya, de vrouw van Weill, in de rol van Jessie in Mahagonny-Songspiel op het Baden-Baden Festival in 1927. Zij heeft het vanaf 1930 diverse keren opgenomen en bleef het tijdens haar hele leven zingen in opnames en optredens.





In 1996 bracht de Zwolse formatie Muppetstuff, gevormd door Peter Plaatsma, Rob Bults, Elco Stalknecht, samen met een heleboel andere muzikanten de cd Walking on air in eigen beheer uit. Het album kreeg veel airplay op radio 1 & 2 en de regionale zenders. Walking on air is een cd met een twaalftal nummers, veelal uit de jump & jive periode en de blues en jazz van de jaren twintig. Er staat een bijzonder fraaie cover van The Alabama song op. Let vooral ook op de vioolsolo van de bekende Zwolse violist Adriaan Stoet.



♫ Muppetstuff - Alabama Song

bron: wikipedia en de website van Muppetstuff

DCVJ 016 All my loving

All My Loving is een lied van The Beatles. Het nummer werd in 1963 uitgebracht op het tweede album van de groep, With the Beatles. Hoewel het lied op naam staat van het schrijversduo Lennon-McCartney, is het voor het overgrote deel geschreven door Paul McCartney.

Het lied wordt over het algemeen beschouwd als één van de eerste goede mcCartney-songs. Paul schreef het nummer in de bus op weg naar een optreden tijdens een tournee van The Beatles met Roy Orbison door Engeland. Hij schreef eerst de liedtekst van het nummer en pas later de muziek. Voor hem was dat een ongebruikelijke, want meestal schreef hij tekst en muziek tegelijkertijd. Nadat hij de tekst had geschreven, zocht McCartney achter de coulissen een piano op om de muziek voor het nummer te schrijven.

Na het uitkomen van With the Beatles trok All My Loving al snel de aandacht van de radio-dj's. Het nummer werd met grote regelmaat op de radio gedraaid. Pas nadat radio-dj David Jacobs in zijn radioprogramma het nummer uitkoos als favoriete liedje van het album, begon McCartney te beseffen dat hij met All My Loving een iets bijzonders had geschreven. Ook John Lennon heeft later gezegd All My Loving een verdomd goed nummer te vinden. Hij vond het jammer dat hij het zelf niet had geschreven.

Na het uitkomen van With the Beatles werd All My Loving al snel een vast onderdeel van The Beatles' liveoptredens. Ze speelde het ook tijdens hun befaamde eerste TV-optreden in Amerika bij de Ed Sullivan show



De versie die jullie nu gaan horen is die van de Anita Kerr-singers. Kerr was net gescheiden en verhuisd van Nashville naar Los Angeles en wilde weleens wat anders doen dan alleen achtergrondkoortjes bij country-liedjes. Met een nieuwe bezetting nam ze onder andere drie albums op met meer Mexicaanse Mariachi-getinte nummers en de groep heette voor die gelegenheden dan ook The Mexicali-singers.

DCVJ 015 I can get no satisfaction

I can't get no satisfaction van The Rolling Stones behoeft eigenlijk geen introductie, toch?



De Incredible Bongo Band, ook bekend als Michael Viner's Incredible Bongo Band, was een Amerikaanse muziekformatie uit de jaren zeventig. De band speelde voornamelijk instrumentale funkmuziek. Karakteristiek voor de sound was het gebruik van bongo’s en conga’s. Het was een initiatief van Michael Viner, een manager bij MGM Records.
Ze werden vooral bekend door hun cover van het Shadows nummer Apache, waarvan veel samples in de hip-hop werden gebruikt. Dat stond op hun eerste album Bongo Rock uit 1973
I can't get no satisfaction vond ik op hun tweede en tevens laatste album The Return of the Incredible Bongo Band (1974) en ik vind het een merkwaardig arrangement. Rete strak gearrangeerd, daar niet van, maar de truc één toontje hoger spelen wat vaak bij een laatste refrein wordt toegepast om het liedje vlak voor het eind nog nèt even spannender te maken, wordt hier vrij vlot in na het eerste refrein al toegepast, dan volgt een gitaar-solo, een slagwerksolo om daarna onverwachts weer een toontje terug te zakken voor een couplet en een refreintje. Ik ben benieuwd wie het hoort.

DCVJ 014 I was made for loving you

'I was made for loving you' was een hit van de band Kiss. U kent ze nog wel de commerciële rockband met de maskers, de extravagante kleding, de glamourshow en de merchandise.
Met dit liedje schoven ze wat meer van hardrock richting disco op, wat ik indertijd betreurde.

Rainer Limpinsel geboren te Hagen, duitsland 11 april 1967 studeerde geneeskunde en heeft het zelfs tot chirurg geschopt. In 2002 promoveerde hij aan de Ruhr Universiteit Bochum. Maar hij had een tweede passie, het spelen van electronisch orgel in kleinere bars en café's onder de naam Mambo Kurt.
En zo werd hij in 1997 door de band Clawfinger ontdekt toen zij na een concert nog een afzakkertje gingen halen en Mambo Kurt aan het werk zagen. Hij werd direct door hen, asl voorprogramma op tour meegenomen. Kurt speelt hits van mainstream bands zoals Rammstein, Metallica, Sex Pistols, Rolling Stones en Europe op een elektronisch orgel met ritmebox. De oorspronkelijke muziek wordt in bossa nova, samba of polka stijl gespeeld.

Er zijn meerdere opnamen van Mambo Kurt's versie. Onderstaande is een andere dan in de uitzending is gebruikt:

DCVJ 013 Give peace a chance

Give Peace a change is een bekend lied van John lennon dat hij samen met zijn Yoko en haar Plastic Ono Band opnam in 1969 tijdens hun tweede bed-in in Toronto. Een bed-in voor wie te jong is om zich dat te herinneren is een zgn. happenening, een ludieke actie waarbij je in dit geval als beroemdheid dagenlang met je lief in een hotelbed gaat liggen om aandacht vooer iets te vragen.
De eerste Bed-In hielden Lennon en Ono Van 25 tot 31 maart datzelfde jaar in suite 702 van het Hiltonhotel in Amsterdam. Even daarvoor waren ze getrouwd en ze dachten met deze actie de aandacht die hun huwelijk trok te kunnen aanwenden voor de bevordering van de wereldvrede. In het Amsterdamse Hilton bracht het jonge paar inderdaad de gehele tijd door in bed, waarbij de (internationale) pers iedere dag werd uitgenodigd om tussen 9 uur 's ochtends en 9 uur 's avonds een bezoek te brengen.
John en Yoko waren van plan hun volgende Bed-In in de Verenigde Staten te houden, maar omdat Lennon daar veroordeeld was voor het in bezit hebben van cannabis, besloten zij naar Canada uit te wijken. In Montreal namen zij hun intrek in het Queen Elizabeth Hotel. Vanaf 26 mei 1969 verbleven zij daar zeven dagen in vier verschillende kamers. Hier namen zij het nummer Give Peace a Chance op.



Ook dit is weer zo'n nummer dat ontzettend vaak gecovered is, ondermeer door Elton John, Randy Crawford, John Harris, The Maytals en het was zelfs de debuut-single van Hot Chocolate.



De versie die ik heb gekozen is echter die van Louis Armstrong. De meningen over deze opname zijn verdeeld, m aar zelf vind ik hem erg leuk! Let eens op die baspartij, bijvoorbeeld en dat één van de achtergrondzangeressen af en toe een woordje verkeerd heeft... kniesoor die daar op let...